http://khlurd.livejournal.com/471661.html

Պիտակներ. երկիրը երկիրա, զորահանդես, Հայաստան, հայեր

Այսօր ժամը 8-ին «Երիտասարդական» մետրոյի մոտ ընկերոջս հետ հանդիպեցինք ու միասին գնացինք դեպի Սարյան փողոց, որով էլ շարժվեցինք դեպի հրապարակ: Զինվորները վերջին փոշեհատիկներն էին մաքրում զինտեխնիկայից: Ցավոք, այդպես միայն մինչև Ամիրյան փողոց հասանք: Ամիրյան փողոցը փակ էր ու շրջանցելով այն՝ մենք հայտնվեցինք ԱԳՆ շենքի տակ: Հետագայում պիտի պարզվեր, որ շատ անհարմար տեղում ենք, քանի որ զորահանդեսը սկսելուց 5 րոպե առաջ մեր դիմաց բերին կանգնացրին մի խումբ զինվորների ու զորահանդեսի սկիզբը նորմալ չտեսանք, բայց դե ” դա միակ տհաճությունն էր: Լուսանկարել եմ ինչ հասցրեցի: Ի դեպ, քանի որ որոշ մարդկանց համար այսօր ոչ թե Անկախության տոնն էր, այլ ռուսական դրոշի, ու Հրապարակում կատարվող ամենակարևոր իրադարձությունն այդ դրոշի առկայությունն էր, ես, որ տոլերանտության երկրային մարմնավորումն եմ, իմ պարտքը համարեցի հատուկ այդ մարդկանց համար մի քանի անգամ լուսանկարել նաև ռուսական վաշտը, թեև այն ինձնից հեռու էր կանգնած: Հա բայց նկարները խառն են, նենց որ հույս ունեմ, որ իրենք ինքնուրույն կառանձնացնեն իրենց հետաքրքրող լուսանկարները:

Իսկ այն մարդկանց համար, ում համար այսօր Անկախության տոնն է, ասեմ ” Զորահանդեսը հրաշալի էր: Ես զորահանդեսներ շատ եմ սիրում ու շատ եմ տեսել և հիմք ունեմ կարծելու, որ կարող եմ օբյեկտիվ համեմատել: Մեր Հրապարակով այսօր անցնում էր ծանրակշիռ, իր ուժը գիտակցող ու արժանապատիվ բանակ: Հաղթած բանակ: Ու ոչ միայն անցնում էր, այլև այդ ծանրությունը, սեփական ուժի գիտակցումն ու արժանապատվության զգացումը փոխանցում էր հավաքվածներին: Դա անհնար է խոսքերով նկարագրել, պետք էր այնտեղ լինել ու զգալ այդ ամենը, զգալ այն որգևորությունը, որ հստակ, գծած ու համաչափ ընթացքով անցնող վաշտերն ու տեխնիկան տարածում էին Հանրապետության Հրապարակով:

Ասեմ նաև, որ զորահանդեսի ժամանակ հաղորդվեց, որ «Սկադ»-երն արդիականացվել են և որ առաջիկայում համազարկային հրետանային ավելի հզոր միջոցներ են ձեռք բերվելու. հավանաբար «Սմեռչ»-ի մասին էին ակնարկում։

Այս երկու նկարն էլ, իմ կարծիքով, ամենակարևոր նկարներն են, որ արել եմ, այնպես որ cut-ից դուրս դնում եմ դրանք: Մնացածը cut-ի տակ: Բոլոր նկարները սեղմելիս մեծանում են։

Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ. երկիրը երկիրա, զորահանդես, Հայաստան, հայկական բանակ, հայկական զենք

Չէի ուզում գրել, բայց որոշ առումներով ստիպված եմ: Որոշ մարդիկ/ուժեր ամեն լավ բանի մեջ քաքելու բնատուր ձգտում ունեն: Չեմ ուզում ենթադրել, թե այդ ձգտումը նաև ամրապնդվում է ֆինանսապես, դա էլ թող իրենց խղճին մնա: Արդեն գրել եմ, որ սպասվող զորահանդեսը շատ լավ է կազմակերպվում: Էլ փոքր մասնաբաժիններով բացվող անակնկալներ, էլ գեղեցիկ ու համաչափ քայլք, էլ հրաշալի պատվո պահակախումբ, էլ նոր տեխնիկա, էլ սեփական արտադրության զինատեսակներ, էլ հրաշալի ավիաշոու: Էլ ի՞նչ է պետք: Բայց արի ու տես, որ գտնվեցին մարդիկ, ովքեր այս ամենը չտեսան, բայց տեսան ուրիշ բաներ.

Ա. քահանաների մասնակցությունը զորահանդեսին
Բ. ռուսական բանակի զինվորների մասնակցությունը զորահանդեսին

Հղումներ չտամ էլի: Ի՞նչ ասեմ: Ախր մարդը, երբ մի բան է գրում, գոնե պիտի գրագետ լինի էլի: Ընդ որում, եթե գրողը հասարակ մահկանացու է, դա դեռ ջայնամ, եթե գրագետ չի, բայց եթե լրագրող կամ վերլուծաբան լինելու հավակնություն ունեցող մեկն է, ապա պարտավոր է լինել:

Ա. Եթե լրագրող/վերլուծաբան լինելուն հավակնող մարդը գրում է, թե «բա էտ ի՞նչ խայտառակություն է, քահանաները զորահանդեսում, չկա այդպիսի բան աշխարհում» կարգի բան, ապա ի՞նչ ասել այդ մարդուն: Նույնիսկ, եթե մարդը թեմայից անտեղյակ է եղել, տարրական պատասխանատվության նույնիսկ սաղմերի առկայության դեպքում նա պետք է փնտրեր թեմայի մասին տեղեկություններ ու այդ դեպքում միգուցե հանդիպեր «կապելլան» բառին: Հանդիպելու դեպքում էլ կիմանար, որ աշխարհի շատ, այդ թվում առաջատար բանակներում կապելլանի ինստիտուտը բանակի անբաժանելի մաս է, շատ երկրներում կապեանների համար հատուկ համազգեստ կամ գոնե տարբերանշաններ կան, որոշ տեղերում էլ կապելլաններն ունեն հատուկ առանձին աստիճաններ՝ բանակային աստիճաններին զուգահեռ: Եվ բնական է, որ որպես զինծառայողներ, կապելլանների մասնակցությունն էլ ռազմական տարբեր միջոցառումներին, այդ թվում զորահանդեսներին սպասելի է: Բայց դե մարդկանց նպատակը հո՞ վերլուծություն գրելը չի եղել: Չէ, ցեխ լցնել, առանց միջոցների մեջ ընտրություն անելու:

Բ. Ռուս զինվորների մասնակցությունը: Ասեմ, անձամբ իմ համար էլ է դա շատ տհաճ, նույնիսկ ընկերներիս սկայփով բողոքեցի: Բայց, «հյուր» վաշտերի մասնակցությունը զորահանդեսներին բավականին տարածված երևույթ է: Ֆեյսբուքում գրելիս, առանց գուգլում փնտրելու ոտքի վրա հիշեցի հետևյալ դեպքերը.
1. անցած տարի մեր զինվորները մոսկովյան զորահանդեսին
2. նույն 2010-ի մոսկովյան զորահանդեսին աշխարհի որ գյոռից ասես ու ով ասես չէր եկել
3. տաջկական վերջին զորահանդեսին պարսիկները մասնակցեցին
4. բելառուսական վերջին զորահանդեսին ռուսները Ռուսաստանից քարշ տվին բերին զինտեխնիկա
5. բելառուսներն էլ չալարեցին, գնացին հասան Վենեսուելա
6. ռուսական ինքնաթիռները մեր նախորդ զորահանդեսին

Որ փնտրեմ, հաստատ կգտնեմ նաև եվրոպական երկրներում նման օրինակներ:

Ու լավ, վերջապես, ենթադրենք, թե էս երկուսը տենց շատ վատ բաներ էին, արա, լավ, դրանից բացի, ուրիշ բան չտեսա՞ք: Ամբողջ զորահանդեսի միակ նշանակալի բանը տերտերներն ու ռուսներն էին, հա՞: Արա, դուք վաաբշե ի վիճակի՞ եք էս երկրում մի լավ բան տեսնել, ի վիճակի՞ եք լավ բանը գնահատել, ի վիճակի՞ եք «կեցցեն» բառը ասել կամ ընդհանրապես գիտե՞ք, որ հայերենում այդպիսի բառ կա:

Եթե Դուք ի վիճակի չեք, ես ի վիճակի եմ ու կասեմ. «ԿԵՑՑԵՆ կազմակերպիչները, ԿԵՑՑԵՆ մասնակիցները, ԿԵՑՑԵՆ Պաշտպանության Նախարարությունը և Պաշտպանության Նախարարը, ԿԵՑՑԵՆ բոլորը, ով այս զորահանդեսի կազմակերպման հարցում ներդրում ունեն»: Ու սա ասում եմ լրիվ անկեղծ, առանց արհեստական պաթոսի կամ եսիմ ինչի ու համոզված եմ, որ բարոյապես առողջ ցանկացած մարդ կհամաձայնվի իմ հետ:

ԹԱՐՄԱՑՈՒՄ
Իմ համար մի քիչ անսպասելի հայտնաբերեցի, որ իմ հարգանքը վայելող որոշ մարդիկ ևս վերոհիշյալ կերպ են ընկալել դեպքերը և մասնավորապես ռուսների ներկայությունը: Ու քանի որ այդ մարդկանց ամենևին չեմ համարում միայն վատը տեսնողները կամ ցեխ շպրտողները, ասեմ, որ իրենց վերաբերմունքը համարելով ծայրահեղական և ինչ-որ տեղ հասկանալով դրա պատճառները, այնուամենայնիվ այս գրառմանս կոշտ ձևակեպրումների տակ ամենևին իրենց ի նկատի չեմ ունեցել ու չունեմ, այլ բոլորովին այլ տեսակի մարդկանց: Մի խոսքով, հուսամ, որ այս թարմացման հասցեատերերը կարդալիս կկռահեն, որ խոսքն իրենց մասին է ու նաև հուսամ, որ կդադարեն գերագնահատել զորահանդեսին ռուսների մասնակցությունը:

Պիտակներ. բա սա երկիրա՞, երկիրը երկիրա, Հայաստան, հայկական նեգատիվ

Այսօր հաճելիորեն զարմացա, երբ նայեցի «Զինուժը»-ի ռեպորտաժը Աշուլուքում անց կացված ՀՕՊ համատեղ զորավարժությունների մասին։ «Զինուժ»-ից չէի սպասում այդպիսի բան։

Այ այս ոճով պիտի լինեն ռեպորտաժները, որ հետաքրքիր լինեն։ Հենց տեղում, հենց դեպքերի մասնակիցների հետ անմիջական ու անկաշկանդ շփումով, դա համեմված պաշտոնյաների արձագանքով ու նաև «ռեալ-թայմ» կայֆերով։ Ապրեն։

Եվ ընդհանրապես, այս վերջին օրերին ՊՆ-ն էլ շատ հաճելիորեն զարմացրեց։ Մի շաբաթ է, ինչ քննարկող հիմնական թեման սպասվող զորահանդեսն է ու նորությունները ամեն օր գալիս են։ Դա սկզբից «Սկադ»-երի հայտնվելն էր, հետո սեփական արտադրության զինատեսակները, հետո երկնքից մեր գլխին ընկավ (կարելի է ասել բառացիորեն) ադրբեջանական ԱԹՍ-ը, որի մասին խոսակցությունները մինչև հիմա էլ գնում են ու թեման շարունակում է ակտուալ մնալ, քանի որ ՊՆ-ն տեղեկությունները փոքր մասնաբաժիններով էր բաց թողնում։ Այդ ամենը շատ հարթ կապվեց սեփական արտադրության ԱԹՍ-ի հետ, որն էլ էլի առաջին անգամ ցուցադրվեց հեռուստատեսությամբ, իսկ այսօր էլ փորձի ժամանակ։ Կամ ասենք փորձերը հրապարակում։ Եվ վերջապես «Տոչկա-Ու»-ն։ Ու սա, դեռ կարող է պատահել, որ բոլորը չլինի։ Ու այսպես մաս-մաս խաղաքարտերը բացելով, թեման անընդհատ ակտուալ պահվեց։

Պիտակներ. երկիրը երկիրա, զորահանդես, Հայաստան, հայկական բանակ

Երկու դրական բան.

Դրական բան համար 1.

Դրական բան համար 2. Շաբաթ օրը Կասյանի տոնավաճառ գնացի ու թեև ուշ էր արդեն, բայց բավականին գոհ էի գնումներիցս: Էլ ավելի գոհ էի, որ կինս սովորականի նման չդժգոհեց, թե ես առևտուր անել չգիտեմ:

Պիտակներ. երկիրը երկիրա, Հայաստան

vartanm-ը հուշեց “European report on preventing violence and knife crime among young people” զեկույցի մասին, որի համաձայն Հայաստանը Եվրոպայի ամենաապահով երկրներից մեկն է: Այսպես. 10-29 տարեկան անձանց սպանությունների թվով Հայաստանը նախավերջին տեղում է 0.50 սպանություն 100000 հոգուն ցուցանիշով: Վերջին տեղում է Գերմանիան 0.47 սպանություն 100000 հոգուն ցուցանիշով: Այդ ցուցանիշով առաջին տեղում է Ռուսաստանը 15.85 ցուցանիշով, երկրորդում` Ալբանիան 11.20 ցուցանիշով, երրորդում` Ղազախստանը 10.66 ցուցանիշով: Դեռահասների (12-16 տարեկան) նկատմամբ բռնությունների առումով Հայաստանն ընդհանրապես վերջին տեղում է. 2.4% ցուցանիշով, մինչդեռ եվրոպական այնպիսի երկիր, ինչպիսին օրինակ Բելգիան է, դեռահասների նկատմամբ բռնությունները կազմում են մոտ 16-17%: Այդ ցուցանիշով առաջին տեղում է Սլովենիան ” 27.8%: Ճիշտ է, Հայաստանում համեմատաբար մեծ է դեռահասների զոհվելու ցուցանիշը ” 4-4.5% (վստահ եմ, որ սրա հիմնական մասը բաժին է հասնում ճանապարհատրանսպորտային պատահարների զոհերին) ” այդ գործոնով մենք միջին տեղ ենք զբաղեցնում: Այդ առումով առավել անվտանգ է Իսպանիան -1.4%, իսկ ամենավատը Լեհաստանի ցուցանիշն է ” 6.1%:

Հետո էլ ասում եք, թե երկիրը երկիր չի: Տո շատ էլ լավ երկիրա, իբր Հայաստանի նման երկիր կա՞:

Պիտակներ. երկիրը երկիրա, Հայաստան