Նախապես ասում եմ ” այն ինչ այս գրառման մեջ գրում եմ, շատ հավանական է, որ իրականությանը ամենևին չհամապատասխանի, ստուգելու ոչ ժամանակ, ոչ հավես, ոչ էլ ներվեր չեն եղել:
Մենք և ադրբեջանցիները ինչ-ինչ տարբերություններ ունենք: Ասենք չեմ ասում լավ, վատ ու չեմ ասում, որովհետև չեմ ուզում տենց բան ասել: Ասում եմ, որ կան օբյեկտիվ տարբերություններ: Այն հատկություններից մեկը, որով տենց օբյեկտիվորեն տարբերվում ենք, դա դիվերսիա կամ, եթե կուզեք տակ փորելու ու կյավուզա գրելու հատկությունն է: Բայց էտ ձեր իմացած հայկական, պապենական տակ փորելն ու կլյաուզա գրելը չի: Ասենք էս վիկիլիքսեղենը, որ տպվեց, Իլհամը ահագին ամբախ-զամբախ տուֆտել էր տարբեր մարդկանց մասին: Դե մենք ասենք խժժացինք, կայֆավատ էղանք, անցավ գնաց: Ադրբեջանցիները տենց չեն: Հիմա Հայաստանի վիկիլիքսեղենից են բաներ տպվել ու մասնավորապես, որ հայերը ուկրաինացիներին չէին թողնում իրանց գալադամոռը հիշեն, քանզի վասն զի համընկնում էր հերթական օրհնված սհաթի հետ, բան-ման: Ի տարբերություն մեզ, ադրբեջանցիները հավայ չեն խժժում. “ֆորպոստ, բան-ման”, այսինքն` չէ, խժժալը խժժում են, բայց դա իրանց հիմնական զբաղմունքը չի դրա հետ կապված, իսկ հիմնական զբաղմունքը ուկրաինական ֆորումներում, հայերեն ասած, շիրա տալն է: Դե պարզա, կյանքումս ուկրաինական ֆորում չեմ տեսել, բայց չեմ կասկածում, որ բազմաթիվ ադրբեջանցիներ ու հատկապես և առավել ևս ադրբեջանուհիներ ջանասեր մեղուների նման ուկրաինական ֆորումներում շիրա են տալիս: Ու ասենք իրանց մոտ նենց չի, որ ինչ-որ ֆլեշմոբովա դա կազմակերպվել, ներքին մղումով, էնտուզիազմի հաշվին:
