Փղի մոտ ադրբեջանական հերթական հայտանգործությունն է. ժամկետանց կոնյակ: Բնականաբար հայկական: Դե արդեն ստանդարտ դեբիլներ, ոչխարներ …: Բայց եթե մի կողմ դնենք ձևակերպման աբսուրդությունը ու կատակները. վերջիվերջո ի՞նչն են սխալ արել: Ասենք լա՞վ չէր լինի, եթե մեր մաքսատներում էլ, թեկուզ այ այդպես ախմախ պատաճառաբանությամբ վառեին Հայաստան մտնող թուրքական չուլ ու փալասը: Այս տեսակետից որ նայես, կարողա պարզվի, որ ծիծաղելու տեղ մի բան էլ ադրբեջանցիներն ունեն:
Բաքվի Պետական Համալսարանում ստեղծվելու է հայկական հետազոտությունների գիտական կենտրոն:
PanARMENIAN.Net ” В ближайшие дни в Бакинском государственном университете начнет функционировать Научный центр армянских исследований, сказала глава отдела по прессе и информации университета Парвана Ибрагимова.
“Центр будет заниматься изучением исторических и современных проблем по Армянскому Вопросу и информированием общественности Азербайджана об общественно-политических процессах, происходящих в Армении. Создание такого центра восполнит определенные пустоты, имеющиеся в нашем обществе», ” сказал Ибрагимова. По ее словам, планируется собрать в центре исследователей, знающих армянский язык, подготовить общую концепцию и следовать ей.
“Центр будет систематизировать материалы армяноязычной прессы, интернет-сайтов и телевидения и на основе этой систематизации будет готовить аналитические работы. Для центра будет создан отдельный сайт, будет издаваться научный журнал. Все научные исследования и статьи по данной теме будут переведены на различные языки, размещены на сайте и распространены”, ” сказала Ибрагимова, пишет Trend News.
http://panarmenian.net/rus/world/news/52466/
Դժվար է ասել սա ինչ կլինի, իրական բա՞ն, թե՞ փուչիկ, բայց ինքն իրենով մոտեցումը ճիշտ է: Իսկ մեր մոտ, ցավոք սրտի, նույնիսկ դեռ չկա նման կենտրոններ ունենալու անհրաժեշտության հստակ գիտակցում: Ինչներիսա՞ պետք, որ մի հատ էլ էտ դեբիլներին, ոչխարներին, էշերին … ուսումնասիրենք: Մինչ դեռ մեզ ուղղակի անհրաժեշտ է ունենալ լուրջ ադրբեջանագիտություն: Ու ինչու՞ միայն ադրբեջանագիտություն: Վրացագիտություն, կովկասագիտություն, իսլամագիտություն և իհարկե թուրքագիտություն, իրանագիտություն և արաբագիտություն, որոնք արդեն կան, բայց չգիտեմ, թե ինչ մակարդակի վրա են:
Aug 19
Առաջին նկարում նշված են զենիթահրթիռային համակարգերի և ռադիոլոկացիոն համակարգերի դիրքերն ու ծածկման տիրույթը, երկրորդում միայն զենիթահրթիռային համակարգերի դիրքերը ու ծածկման տիրույթը: Ծածկման տիրույթները տրված են ըստ ստանդարտ հրթիռների և առանց ռելիեֆը հաշվի առնելու, այնպես որ իրական պատկերը կարող է էապես տարբերվել: ԶՀՀ մաս կազմող ռադարների տեսանելիության տիրույթները տրված չեն:
Նշանակումները.
Սպիտակ գույնով նշված է Արցախի Հանրապետության սահմանը
Մուգ կարմիր եռանկյունի/շրջանագիծ ” Ս-75 ԶՀՀ դիրք/խոցման տիրույթ
Մուգ կապույտ փոքր շրջանակ և քառակուսի ” ռադիոլոկացիոն համակարգի կամ ռադարի դիրք
Մուգ կապույտ շրջանագիծ ” ռադիոլոկացիոն համակարգի կամ ռադարի ծածկման տիրույթ (նշված է ոչ բոլորի համար)
Փիրուզագույն եռանկյունի/շրջանագիծ ” Ս-125 ԶՀՀ դիրք/խոցման տիրույթ
Բաց կանաչ եռանկյունի/շրջանագիծ ” “Կռուգ” ԶՀՀ դիրք/խոցման տիրույթ
Վարդագույն եռանկյունի/շրջանագիծ ” Ս-200 ԶՀՀ դիրք/խոցման տիրույթ
Շագանակագույն քառակուսի ” ՀՕՊ վարժական հրածգարան
Նկարները սեղմելու դեպքում մեծանում են:
Իսկ դուք ասում եք Ս-300 հա Ս-300:
Նկարները ըստ geimint.blogspot.com-ի:
Մի շարք երկրներ ՄԱԿ-ի սպառազինությունների ռեեստր են ներկայացրել իրենց հաշվետվությունները: Ադրբեջանը դեռ իր հաշվետվությունը չի ներկայացրել, բայց վաճառող երկրների հաշվետվություններից որոշակի տեղեկություններ կարելի է քաղել: 2009 թվականին Ադրբեջանը Բելառուսից ձեռք է բերել.
9 հատ 203մմ 2Ս7 ինքնագնաց հրետանային համակարգ
5 հատ Սու-25 գրոհային ինքնաթիռ
իսկ Ուկրաինայից.
29 ԲՏՌ-70
29 հատ 122մ 2Ս1 ինքնագնաց հրետանային համակարգ
6 հատ 152մմ 2Ս3 ինքնագնաց հրետանային համակարգ
1 հատ Միգ-29ՈՒԲ ուսումնա-մարտական կործանիչ
11 հատ Մի-24 մարտական ուղղաթիռ
3000 հատ ինքնաձիգ
Մեր հաշվետվությունում ինչպես միշտ միայն հրազեն է:
300 հատ ՊՄ ատրճանակ
300 հատ ՊՄՄ ատրճանակ
3 հատ ՊՍՄ ատրճանակ
3 հատ ԲՍՍ (՞) հրացան
480 հատ Ակ-105 ինքնաձիգ
36 հատ ՌՊԿ-74Մ գնդացիր
Առկա հաշվետվություններից և ոչ մեկում մեր երկիրը որպես գնորդ նշված չէ:
Թերթ.ամ կոչվողը դեգեներատությունը չեմ կարդում, բայց նոր ՕԱ-ում մի նորություն նկատեցի այդ ռեսուրսից: Թերթ.ամ-ը սկզբում մեզ տեղեկացնում է, որ “Ղարաբաղի դեմ պատերազմական գործողություններ սկսելու Ալիևի ծրագիրը կանխել է Անկարա՞ն”: Հետո արդեն, բուն հոդվածում, մեզ պատմում են, որ թուրքական հատուկ ծառայությունները (MIT) միայն վերջին պահին են կանխել Ալիևին, քանի որ դա կտապալեր Հայաստանի հետ հարաբերություններ հաստատելու Թուրքիայի նախաձեռնությունը: Հղում է արվում թուրքական ԶԼՄ-ներին, որոնք էլ իրենց հերթին հղվել են ադրբեջանական ԶԼՄ-ների վրա:
Հիմա հասկացաք հայե՞ր: Էտ սաղ Անկարայի շնորհիվա, որ էսօր խաղաղության մեջ եք ապրում: Վա՜յ էտ ի՜նչ լավ եղավ է՜, որ էտ Գյուլը եկավ Հայաստան, օրհնյալ լինի էդ սհաթը, հա՛: Թե չէ հիմա պատերազմ էր լինելու:
Գրական ձիրք չունեմ, բայց փորձեմ ֆանտազիայիս զոռ տալով պատկերել այդ տեսարանը, թե ինչպես վերջին պահին կանխվեց պատերազմը, Հայաստանի մասին օր ու գիշեր մտածող MIT-ի կողմից:
Ուրեմն Իլհամ Ալիևի աշխատասենյակն է: Աշխատասենյակում բացի Իլհամից ներկա են նաև ՊՆ Սաֆար Աբիևը, մի շարք այլ ադրբեջանցի գեներալներ, ուժային մյուս կառույցների ներկայացուցիչներ, անվտանգության խորհրդի անդամներ և այլն: Հետևում են մնացել պատերազմ սկսելու վերաբերյալ քաղաքական որոշումը և այդ որոշմանը հաջորդած ամիսներ տևած նախապատրաստական աշխատանքները. զորքերը մարտական վիճակի բերել, տեխնիկան վերանորոգել, անհրաժեշտ ուղղություններով կենդանի ուժ, զենք և զինամթերք կուտակել, բուն ռազմական գործողության ծրագրի կազմումը, այդ ծրագրի բաղկացուցիչները զորավարժություններում մշակելը և այլն, և այլն, և այլն: Հետևում են մնացել բազմաթիվ անքուն գիշերներ: Բայց դա դեռ միայն սկիզբն է ու այս հերթական անքուն գիշերը վերջինը չի լինելու: Համենայն դեպս այդպես էին մտածում հավաքվածները: Բոլորի հայացքները ուղղված են Հեյդար Ալիևի պատկերով պատի մեծ ժամացույցի սլաքներին, որոնք անխուսափելիորեն մոտեցնում են X ժամը: Եվս մի քանի վայրկյան և ամբողջ աշխարհը կիմանա, որ X=3:00: Իլհամ Ալիևի ձեռքը դրված է հատուկ հեռախոսի խոսափողին, որով նա պիտի տրվի պատերազմը սկսելու հրամանը տա ԳՇ պետ Նաջմեդին Սադիխովին, իսկ վերջինս էլ այդ հրամանը փոխանցի Բաքվից 250 կմ հեռավորության վրա անքուն սպասող գեներալներին, գնդապետերին, փոխգնդապետերին, իսկ վեջիններս էլ իրենց դարձյալ անքուն ենթականերին: Իլհամ Ալիևի աշխատասենյակի ընդունարանում անհամբերությամբ սպասում են քարտուղարուհիները, որ սկսեն նախապես պատրաստված հայտարարություններն ու հրահանգները ԶԼՄ-ներին ուղարկել: Ժամացույցը խփեց ժամը 3-ը: Բոլորը հայացնքերը ժամացույցից տեղափոխեցին հեռախոսի վրա: Ալիևը վերցնում է հեռախոսը ու զանգահարում Սադիհովին: Մյուս ծայրում Սադիխովը վերցնում է հեռախոսը ու … հանկարծ ընդունարանից աղմուկ է լսվում: Բոլորը նայում են դռան կողմը, իսկ Սադիհովը հեռախոսով “ալո, ալո” ” է ասում` չհասկանալով, թե ինչ է կատարվում: Աշխատասենյակ են խցկվում Ադրբեջանում Թուրքիայի դեսպանը ու ևս երկու հոգի: Քարտուղարուհիները ինչ-որ բան են ճղճղում, թե չկարողացան արգելել, նախագահական նստավայրի անվտանգության պատասխանատուն փորձում է իրեն արդարացնել, թե ինչու անկոչ հյուրերին թողեց շենքից ներս, բայց նրանց ոչ ոք չի լսում: Թուրքական դեսպանի հետ եկած մարդկանցից մեկը Ալիևին է մեկնում MIT-ի աշխատակցի իր վկայականը ու ավելացնում.
” Դուք չպիտի հիմա պատերազմ սկսեք, որովհետև դրանով կտապալեք Հայաստանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու մեր նախաձեռնությունը ու կխաթարեք մեր հեղինակությունը:
” Հա՞: Է բա շուտ ասեիք ա՛յ մարդ, սպասել, սպասել, վերջին օրով եք ասում: Բա որ արդեն սկսած լինեի՞նք: Ախր չի կարելի տենց,- վրդովված ասում է Ալիևը, ապա դառնալով թուրք դեսպանին,- գոնե դու ասեիր:
” Դե հիմա տենց ստացվեց, մեր MIT աշխատակիցը կես ժամ առաջ է իջել օդանավից, մենք էլ բան չգիտեինք,- արդարանում է դեսպանը:
” Դե լավ, ինչ արած, ալո, Սադիխովը, բոլորին ասա թող գնան քնեն, ո՞նց թե քնեն, խռմփացնելով քնեն,- ասում Ալիևը Սադիխովին ու ցած դնում հեռախոսը:- Դուք էլ գնացեք քնեք, հոգնած կլինեք,- ավելացնում է նա` դիմելով ներկաներին:
Ահա այդպես չսկսվեց Արցախյան նոր պատերազմը:
Наткнулся на статью некого Норвелла Аткина “Почему Арабы Проигрывают Войны”. Не знаю что за фрукт и чем его едят ” какой-то бывший полковник американской армии, но в статье есть одна очень примечательная и на мой взгляд важная мысль:
Искушение состоит в том, чтобы приписать такие культурные признаки вражескому государству, которые отрицают его превосходство в численности или вооружении. Или рассматривать потенциального врага через призму собственных культурных норм.
И дальше продолжает:
Особенно опасно делать поверхностные предположения о способностях к войне, основанные на прошлом опыте.
Этого Рафика кажись вернули.
Вот объясните мне какого художника, а? Тем более, что сам он не хочет вернутся. Уже которого возвращаем, вместо того, чтобы всячески подталкивать, чтобы еще больше сбежали. Нет у себя конечно держать их не надо и про гражданство тоже пусть не мечтают, но в 3-ие страны можно и нужно.
Այս պահին Դուք գտնվում եք «Ադրբեջան/Азербайджан» խորագրի պահոցում։
