«Օգոստոս, 2014»-ի պահոցը

Редкий адекватный взгляд на гражданскую войну с украинской стороны

С майданом, правда, думаю немного преувеличил, но все же. Полностью интервью  тут,.

– Что это за люди, с которыми вы ведет переговоры? Какой у них характер? Ради чего они это делают? Вы наверняка успели себе портрет сложить.

– А ради чего украинская армия захватывает пленных? Что это за люди в украинской армии и батальонах?

– То есть, для вас это одни и те же понятия?

– А для вас не одни и те же? Для вас шесть миллионов луганских и донецких жителей вдруг стали врагами?

– Нет, мирные жители не являются врагами.

– А те, кто ходит с оружием – их 15 тысяч – они враги?

– Ну, вообще-то да. Это люди, которые угрожают жизни и здоровью мирных людей.

– Армия угрожает жизни и здоровью мирных людей. Она для этого создана. Офицеры, закончившие военные училища, – это профессиональные убийцы, или вы не знали об этом? Не знали? Это не человек, который ходит с флагом на параде, это человек, который в окопе убивает другого человека.
Он на это учился, так же, как я – летчик-истребитель. Красивое слово, в быту привычное. Уберите слово летчик и поймите, что я – истребитель. Я должен что делать? – Истреблять.
Я не отношусь к тем людям так, как относитесь вы к врагам. Вам легко с этой позиции. А я этих людей давно знаю. Там офицеры, там афганцы, с которыми мы протестовали против Януковича. Там люди, с которыми мы стояли на Майдане. На Евромайдане. Но мы его так не называли.

Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ.

«Քաղաքացիական հասարակության» մասին

Նկատված է, որ որոշ մարդիկ «քաղաքացիական հասարակություն» ասելով նկատի են ունենում բացառապես իրենց և իրենց սեղանակիցներին։

Իսկ ոչ սեղանակիցներն ու առավել ևս մատուցված ուտելիքները չսիրողները համարվում են անճաշակ, ոչ առաջադեմ և հետամնաց։ Եվ որպես այդպիսիների, նրանց մերժվում է անգամ իրավունքներ ունենալը։

Բնականաբար այդպիսի «քաղաքացիական հասարակությունները» շատ արագ ինքնամարգինալանում են՝ դառնալով մեժդուսաբոյչիկ։ Ու իրականում այդ երևույթին ավելի ճիշտ է անվանել քաղքենիական, ոչ թե քաղաքացիական հասարակություն։

Ինքնին հասկանալի է նաև, որ իրական քաղաքացիական հասարակության կերտման հետ այդ քաղքենիական հասարակությունը ոչ մի կապ չունի՝ բացի տերմինի հաշվին պարազիտանալուց։ Ավելին, քաղքենիական հասարակությունն անհամատեղելի է քաղաքացիականի հետ, քանի որ վերջինս ենթադրում է գիտակցված ու պատասխանատու ազատություն և ընտրություն մարդու կողմից, այլ ոչ թե ճաշակի կուլտիվացիա ու պարտադրում։

Հ.Գ.
Հա, ասեմ նաև, որ վերևում գրվածը քաղաքացիական հասարակության անունից չի գրված և ընդամենը գյուղացիական հասարակության ներկայացուցչիս անձնական դիտարկումների հանրագումարն է։

Պիտակներ. ,

Ուկրաինայի դասերից

Սառը պատերազմի ավարտին ԽՍՀՄ-ը գնաց որոշակի զիջումների։ Պարտվող ԽՍՀՄ-ի ղեկավարներին թվում էր, թե այդ զիջումները կօգնեն, որ սառը պատերազմն ավարտվի։ Դիրքեր զիջելը դա խաղաղության գինն էր, որը ԽՍՀՄ ղեկավարությունը վճարեց։

Արդյունքում մոտ քառորդ դար էլ չանցած Ռուսաստանը նորից է մտնում սառը պատերազմ, բայց արդեն անհամեմատելի ավելի վատ դիրքերից։

Հետևություն մեր համար. «դիրքեր/հողեր խաղաղության դիմաց» բանաձևն անհեթեթություն է։ Խաղաղության դիմաց պիտի վճարվի միայն խաղաղությամբ։

Հ.Գ.
Ուրեմն վերոհիշյալ տողերում ոչ մի բառ չկա էն մասին, թե ովա հրեշտակը, իսկ ովա բոբոն։ Ու ոչ մի բառ չկա նաև էն մասին, թե ում մեղքն էր, որ սենց եղավ, ով առաջինը սկսեց ու նույնիսկ, թե ում կողմից պտի մենք լինենք։ Իսկ եթե դուք, այնուամենայնիվ, նմանատիպ որևէ բան եք տեսել էս տողերում, ապա կներեք, բայց դա արդեն ձեր պրոբլեմնա։

Պիտակներ. , , , ,

Հայ ժողովրդի քաղաքակրթական հավակնությունների մասին ես շատ եմ ասել ու գրել։

Էդ հավակնություններն օբյեկտիվորեն կան (դա ոչ լավա, ոչ վատ, դա ուղղակի տենցա) ու դրանց չբավարարված լինելը տխուր հետևանքներիա բերում. էլ ԵԵՉ-իզմ (որն, իհարկե, նշվածից բացի այլ պատճառներ էլ ունի), էլ գոյություն չունեցած անցյալ հորինել (հիքսոս-միքսոսներ ու էդ կարգի այլ արիական արշավանքներ) ու նմանատիպ այլ ԴԵՍՏՐՈՒԿՏԻՎ բաներ։

Հիմա, Մերձավոր Արևելքում արդեն տևական ժամանակ եզդիների, ինչպես նաև քրիստոնյաների էթնիկ զտումներ են։ Եզդիների դեպքում էսօր նաև ցեղասպանությունա։

Ու Հայաստանն ավելի քան որևէ այլ պետություն ունի էդ ժողովուրդներին իր հովանավորության տակ վերցնելու իրավունք ու որոշակի, թերևս, մետաֆիզիկ իմաստով նաև պարտականություն։ Ու հենց դա էլ կլինի մեր էսօրվա քաղաքակրթական առաքելությունը։ Որովհետև հայը սիրումա թույլին պաշտպանել. ինքը դրանից հաճույքա ստանում ու իրան էս մոլորակի վրա պետքական զգում։

Ավելի պրագմատիկ խնդիրների մասին էլ չխոսեմ նույնիսկ. միջազգային քաղաքականությունում Հայաստանի վարկի բարձրացում, Մերձավոր Արևելքի քրիստոնյաների դեպքում բազմաթիվ քրիստոնեական կազմակերպությունների աջակցություն (այո, այո, աղանդները ևս կարելի է ու պետք է ուղղորդել Հայաստանի շահերի սպասարկման գործին – դա ես ձեզ ասում եմ որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդ), ժողովրդագրական խնդիրների լուծման հնարավորություն ևն, ևն։

Թեմայի ծիրին մեջ, բայց ավելի մոտ տարածաշրջանի կոնտեքստում։

Պիտակներ. , , ,

-Չիիի, չիիի։
«Էս շան լակոտն ինչ էլ ուժեղա»;-էդ մտքումս եմ ժպտում։
Բայց համառ պայքարը վերջը արդյունք տվեց.
-Լաաավ, լաաավ, ըհը, իջի։ Կամաց, արա, չընկնես։

Է ո՞ւմ կասես «չընկնես»։ Ազատություն ստացավ ու էս կողմ վազվզեց, էն կողմ վազվզեց, գետնին նստեց, վեր կացավ, հետո էլի նորից, հետո մի քանի անգամ լավ թրմփաց ու նորից վեր կացավ։

Հետո կարևոր գործ գտավ, ասֆալտ քչփորել։ Մոտ 5 րոպե բանիմաց ու գործից հասկացող մարդու դեմքով կռացած ասֆալտն էր փորձում քչփորել։ Ապարդյուն։

Հետո հայացքը ընկավ մի հատ փոքր քարի կտորի վրա։ Էդ փաստն ուշադիր հայացքիցս աննկատ չմնաց ու ուղեղս արագ եզրակացություն տվեց, որ. «Պահո, էս շան լակոտն աչքիս ուզումա քարը բերանը տանի»։ Միաժամանակ աջ ձեռքս ավտոմատ շարժումով փորձեց կանխել … ուշացավ։ Օֆ, է, ծերանում եմ։

Սկսվեց քարի ազատագրման հատուկ օպերացիան, որը բարեհաջող ավարտվեց մոտ 10 վայրկյան պայքարից հետո։ Բայց շրջապատում էնքա՜ն ուրիշ քարեր կային։

-Լավ, ֆսյո, արի շորերդ մաքրենք ու գնանք ներս։

Հետաքրքիր գործեր ներսում էլ կան։ Օրինակ՝ կարելի է զբաղվել դեռ սովետից մնացած բատարեյկաների ապամոնտաժումով։ Ճիշտ է, դրանք բերանը տանել չի ստացվում, բայց էդ ոչինչ, փորձել միշտ էլ կարելի է։ Ճիշտն ասած ապամոնտաժելու բոլոր ջանքերն էլ արդյունք չտվեցին։ Էդ էլ ոչինչ, ինքը միակը չէր, ով արդյունքի չհասավ. օրինակ՝ միջանցքում մի աղջիկ որոշեց օգնի շորերը կարգի բերել։ Հա, բա ոնց, որ դա հնարավոր բան լիներ, էնա ես կանեի էլի, կարողա՞ էդքանը չեմ ֆայմում։ Մի խոսքով, մի քանի անհաջող փորձից հետո աղջիկն ուղղակի ստիպված էր իմ «բա որ ասում էի» ասող հայացքի տակ ընդունել իր պարտությունը։

Պիտակներ.

О ситуации на армяно-азербайджанском фронте

Я так понимаю, что русская блогосфера внезапно обнаружила, что в мире все еще есть и армяно-азербайджанский конфликт. Ну и на фоне гражданской войны вна Украине, этот факт этой самой блогосфере показался интересным.

Ну чтож, по данному поводу имею сообщить следующее: Կարդալ այս տարրի մնացած մասը »

Պիտակներ.