Օտարալեզու դպրոցներից հետո Աշոտյանն ամենևին աչքիս լույս չէր, բայց համարում էի, որ այդ նախաձեռնության հեղինակն ինքը չի, և քննադատությունն էլ իրեն պիտի ուղղված չլինի, այլ՝ իրական հեղինակներին։ Բայց Անահիտի դիցուհու արձանի գլխի հետ կապված այս պատմությունը շատ հիասթափացրեց ինձ։ Չեմ ասի, թե մինչ այդ եսիմինչ բարձր կարծիք ունեի, ավելի շատ չեզոք։ Այդ գաղաարը համարում եմ էժան պոպուլիզմ ու հակառակում ինձ համոզել չի լինի։ Ասեմ ինչու չի լինի.
Առնվազն տարօրինակա, թե ինչու՞ հենց Անահիտի արձանի գլուխը, որի նկատմամբ մենք հաստատ ոչ մի իրավունք չենք կարա առաջ բրդենք։ Երբ էդ գլուխը գտել են, գտել են Օսմանյան պետության տարածքում ու, վպռինցիպի, գողացել Օսմանյան պետությունից։ Թուրքերը կարող են նման հարց բարձրացնել ու նման պահանջ դնել, իսկ մենք՝ ոչ։ Կներեք, բայց դաժան իրականությունը դա է։
Էլ չասեմ, որ բտրիանացիներն, իհարկե, չեն երազում ոչ մեկին ոչ մի բան վերադարձնելու մասին։
Փոխարենն Էրեբունին նենց շատ ջիգյարով թալանվել է էրմիտաժների օգտին սրանից մի քանի տասնամյակ առաջ, այսինքն Հայկական ԽՍՀ-ից են դրանք գողացվել։ Հիմա ինչու՞ Աշոտյանը դրանք հետ չի պահանջում, երբ հետ պահանջելու հիմքեր լավ էլ կան, религия не позволяет?։ Իհարկե, ռուսներն էլ բրիտանացիներից ավել չեն երազում վերադարձնելու մասին, բայց այդ դեպքում գոնե հիմք կար, ու որ ավելի կարևոր է ” դա քաղաքական կամքի դրսևորման նշան կլիներ։ Իսկ այսպես, անշառ, բայց հայերիս ականջ շոյող հայտարարություններով …. ։
